Hieronder volgt het verhaal namens Theo Zuidgeest en Henk van der Gaag (die blind is)

Toen Will (bestuur Verkaart Foundation) aan mij (Theo Zuidgeest) vroeg om wat ervaringen op te schrijven
van onze fietstocht in Kenia, moest ik allereerst denken aan de opmerking van Henk wat hij het
meest indrukwekkend vond. Dat was het zingen en dansen van de meiden van Kwale High School
bij de aankomst op hun school. Wij kwamen 4 uur later dan verwacht aan en er kwam een orkaan
van enthousiasme en blijheid over de deelnemers heen.

Dat Henk vele afdalingen over losse stenen en zand heeft meegemaakt vond hij wel
spannend, maar maakte niet zoveel indruk op hem als de aankomst op de school. Ook het roepen
en lachen van de mensen onderweg vond Henk geweldig om te ervaren. Wat straalt dit Afrikaanse
volk toch een blijheid en energie uit! Henk had veel contact met de deelnemers en de begeleiding.
Het moment dat hij 's-ochtends vroeg de kookstaf hielp met brood roosteren boven open vuur en
er een mango achter uit de truck getoverd werd, speciaal voor hem, kwam ook vaak terug in zijn
verhaal over de reis.

Ook de gesprekken met de deelnemers, met ieder zijn eigen achtergrond en verhalen:
huisarts, kapitein, piloot ,vergrootte de wereld op dat moment voor hem ook. Ook een ontmoeting
met een Keniaans boerengezin op 2500 meter hoogte zijn een van de vele cadeautjes onderweg.
Dit zijn gebeurtenissen, die je van tevoren niet bedacht had tijdens de voorbereiding.
Toen waren we vooral bezig met het fietsen, de fietsvaardigheid oefenen: het materiaal, het
met zijn tweeën op de tandem halen van de volgende heuvel door zo zuinig als mogelijk is om te
gaan met je energie, het samenspel in de traptechniek en keuze van de versnelling. In Kenia met
niet vallen in de afdaling, over smalle richels balanceren, stenen ontwijken, de juiste snelheid door
het losse zand. Het meeduwen door de andere deelnemers en gidsen op het moment dat we het
niet dreigde te halen, gaven deze reis een extra dimensie.

Maar wat deze fietstocht echt bijzonder maakte, is de meisjesdag. De gesprekken van Henk
met de weesmeisjes, het bezoek aan de projecten van Verkaart: de scholen en de opvang voor
mensen met een beperking. Dan vallen onze inspanningen en "afzien" in het niet. Onder welke
primitieve omstandigheden, met minimale voorzieningen en materialen deze kinderen en leraren
moeten werken heeft grote indruk gemaakt op ons.

Toen GEMIVA ( de stichting voor minder valide mensen), waar Henk lid van is, vroeg om een
wens in te sturen, vanwege het 50 jarige bestaan van de stichting en Henk vroeg om sponsorgeld,
had hij niet kunnen denken dat zijn wens gekozen werd en dit sponsorgeld zo’n goede
bestemming kreeg. Henk weet als geen ander wat het is om beperkt te zijn en gaat van harte een
kind sponsoren.

Dus mensen, volg zijn voorbeeld en laat weeskinderen weer ZIEN!